Hazems bureau kijkt uit over de rivier Beneden Merwede. Tegen dit Hollandse tafereel in Papendrecht werkt Hazem op het technisch bureau van aannemersbedrijf Visser & Smit Hanab.

Samen met een man of vijftien bemant hij de ondergrondse tak van de ontwerpafdeling waar boringen, kabel- en leidingtracés worden ontworpen. In Syrië werkte hij juist bovengronds, als landmeter. Een mooi vak, vindt Hazem nog steeds. ‘Maar dan wel in Syrië, niet in Nederland in de kou en de wind. Hier zit ik prima achter mijn bureau met goede koffie en aardige collega’s.’

Naar 32 uur per week

Sinds februari werkt Hazem geen 28, maar 32 uur per week naast zijn studie aan de Rotterdam Academy. Waar de combinatie van werken en studeren begin dit collegejaar nog pittig was, heeft hij nu genoeg energie om zijn uren uit te breiden.

Hazem: ‘Ik haal mijn toetsen en verslagen. In het begin vond ik het lastig om te weten wat er van me verwacht werd. Nu ik alles een keer heb gedaan, is het geen probleem meer. Hier op mijn werkplek leer ik meer over mijn vak dan op school. Daarom ben ik blij dat ik meer kan werken.’

‘Ik beschouw mijn collega’s als broers.’

Eric Klem is groepsleider engineering en geeft leiding aan de afdeling waar Hazem werkt. Via een overleg met meerdere bouwbedrijven werd de samenwerking aangegaan met de Hogeschool Rotterdam en UAF om een medewerker met een vluchtelingenachtergrond aan te nemen. Eric Klem: ‘Dat doen we vanwege het maatschappelijke belang, maar ook omdat we altijd op zoek zijn naar mensen. Hazem heeft een goed opleidingsniveau, maar bij de kennismaking kwam hij vooral leergierig en vriendelijk over. Ons vak is heel specifiek. Je leert het op de werkplek, maar een stevige basis is natuurlijk wel belangrijk.’

Taaltoets

Bij Visser & Smit Hanab werken vooral autochtone Nederlanders, maar volgens Eric was het niet lastig om Hazem op te nemen in het team. Eric: ‘Hazem komt uit Syrië, maar hij is niet anders dan wij en we doen dus ook niet anders tegen hem. Voor mij is dat een goed ding. Ik heb in het begin gevraagd hoe hij vond dat we het deden en daar was hij positief over.’

Hazem: ‘Ik beschouw mijn collega’s als broers. Ik ben erg geholpen door Eric. Mijn naaste collega’s reageren gelijk als ik een vraag heb. Ik voel me thuis in de westerse cultuur, dat scheelt. Ook toen ik nog in Syrië woonde, had ik meer met de manier waarop hier gewerkt wordt, zonder corruptie, dan hoe het er daar aan toe gaat.’

Terug aan het werk. Eric en Hazem hebben een volle agenda. Hazem stelt nog even zijn naaste collega’s voor: Julian de Wilde en Peter Matthijssen. ‘Hazem begrijpt onze grappen steeds beter’, zegt Julian. ‘Ik heb nu ook de taaltoets gehaald’, vertelt Hazem. De eerste keer was hij gezakt. Met een score van 78,5 procent goede antwoorden haalde hij het toen net niet. Om te slagen moesten studenten 80 procent goed hebben. Peter vond de vragen uit de toets ‘veel te moeilijk’. Hazem: ‘Er zijn zelfs Nederlandse jongens die de toets nog steeds niet hebben gehaald, maar ik ben er gelukkig van af. ’

Tekst: Esmé van der Molen
Fotografie: Levien Willemse