Blog Sterre: De finish is in zicht maar voelt onbereikbaar
Blog van SterreGepubliceerd: 7 days ago
| 
|
Jean Marie Molina is hoofddocent studiesucces en wijsgerig pedagoge. Ze begeleidt studenten (met studievertraging) bij het behalen van hun diploma. Haar eerdere blogs lees je hier.
Een van de studenten die ik begeleid, stuurt me een appje: ‘Mevrouw, mijn motivatie doet het niet meer.’ Het is een veelgemaakte denkfout dat je motivatie ‘krijgt’. Nee: je moet ervoor werken.
Het gebeurt vaker dat studenten de wanhoop nabij zijn omdat ze maar niet gemotiveerd kunnen raken, zijn of blijven om hun openstaande vakken te halen of hun scriptie te schrijven. Zulke berichten laten een belangrijke denkfout zien die veel mensen maken als het gaat om intrinsieke motivatie.
Zij lijken soms te denken dat motivatie een tovermiddel is: als je het hebt, kun je de hele wereld aan, als je het kwijt bent, kun je niks meer. Niks is minder waar. Als het gaat om taken die je moeilijk vindt, zul je merken dat je daarvoor eigenlijk nooit intrinsiek gemotiveerd zult raken. Je kunt en zult waarschijnlijk van alles proberen, maar je brein laat dit simpelweg niet toe. Dat komt doordat je biologisch voorgeprogrammeerd bent om zulke situaties juist te vermijden. Het is een overlevingsstrategie.
Echte, intrinsieke motivatie komt pas tot stand wanneer voelen overgaat in doen. Inzet kweekt intrinsieke motivatie. Je moet dus niet wachten totdat het goed voelt. Want het zal nooit goed voelen. Je moet het werk doen.
Maar hoe krijg je dat voor elkaar? Als je een verslag moet schrijven of een opdracht moet inhalen, is het belangrijk om je te richten op inzet, het doen dus. Hiervoor heb ik drie tips.
Vraag jezelf om te beginnen af: kan ik dit? Ik noem dit de competentievraag. Hiermee probeer je bij jezelf te achterhalen of je genoeg kennis en vaardigheden hebt om de taak te volbrengen. Met andere woorden: weet je wat je moet doen en hoe je moet beginnen? Als het antwoord op deze vraag nee is, dan moet je proberen te ontdekken wat je nog niet kunt en wat je nodig hebt om dit wel te kunnen.
Tip twee: kweek je eerste succeservaring. Dit doe je bijvoorbeeld door een grote taak in kleinere subtaken te verdelen. Vervolgens richt je je volledig op zo’n subtaak. Het is belangrijk dat je brein de boodschap krijgt dat iets lukt.
En tot slot herhaal je de volgende zinnen zo vaak als nodig: Je bent niet succesvol omdat je gemotiveerd bent. Je raakt gemotiveerd omdat je succes hebt ervaren.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Mooi stuk! Ik weet wel bijna zeker dat elke student op een gegeven moment in bovenstaande situatie komt.
Mooi om te lezen hoe een bewuste mindset en vervolgens bijhorende handelingen kunnen leiden tot het bereiken van doelen.
Wat mij betreft essentiele kennis voor iedere student, maar zeker ook voor studiebegeleiders/adviseurs om te delen!
Mooi! Ik heb vandaag zo’n gesprek met mijn studenten gevoerd. Echter de drie vragen die ze zichzelf moeten stellen is een mooie aanvulling. Ik ga die gebruiken. Bedankt! Hier leer ik weer van
Super, Jean Marie! En het leuke is: ik kan dit goed gebruiken voor mijn studenten én…voor mezelf
Complimenten voor de docenten van de Master Pedagogiek; zij helpen me om zoiets ingewikkelds als een literatuuronderzoek in kleine stukjes te knippen, door formatieve toetsing en feedback + feedforward geven ze me bovendien een push om hard te blijven werken (ohhhwww, die deadlines op zondagavond 23.59 uur…), het voelt als co-creatie want ze vieren samen met mij de kleine successen stapje voor stapje voor stapje…
Het is hard werken dus, voor alle partijen maar je hebt gelijk: mijn zelfvertrouwen groeit en daarmee mijn motivatie om dóór te gaan met mijn onderzoek naar suïcidepreventie in het hoger onderwijs
Mooie tips! Voor degenen onder ons die daarna merken dat ze ook de subtaak nog aan het uitstellen zijn, nog twee aanvullingen:
Alleen maar een beginnetje
Zeg tegen jezelf ‘ik maak alleen maar even een beginnetje, ik werk er tien minuutjes aan en dan kijk ik of ik verder ga’. Vaak ben je na 10 minuten al zo ver gekomen, dat je merkt dat je zin hebt om de taak af te maken. Zo niet, dan mag je stoppen van jezelf en plan je het in voor de volgende dag.
Slik de kikker
Maak een lijstje van de taken. Kies de taak eruit waar je het meest tegen opziet. Dat is de ‘kikker’. Doe die eerst. Als je die afhebt, hoef je daar niet meer tegen op te zien. Dat scheelt stress. Misschien heb je zelfs zin om verder te werken 😉
Hi Jean Marie, top artikel! Geeft een hoop mensen houvast. Naast het brein en de invloed op je gedrag zijn er nog een aantal factoren die een rol spelen bij motivatie, waaronder de elementen van de zelfdeterminatie, maar ook context, genetica en je fysiologie spelen een grote rol. Het is een complexe samensmelting van factoren, maar ben het met je eens dat in beweging komen en dingen gaan doen om verschillende redenen positieve impact hebben. We zien elkaar op 18 feb bij de EAS inspiratielunch 🙂 op academieplein
Fantastisch, ook voor mij als docent als reminder.