‘Het verschil in de houding van studenten is echt heel bijzonder’
Gepubliceerd: 6 December 2019 • Leestijd: 2 minuten en 16 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Voor een docent staat Dian van Arkel verrekte weinig voor de klas. Vrijwel nooit, eigenlijk. Ze heeft dan ook geen marketing of sales gestudeerd, maar orthopedagogiek en onderwijskunde. Eerst was ze er om langstudeerders te begeleiden, maar dankzij succes op dat front heeft ze steeds meer tijd voor het begeleiden van haar collega’s. Oftewel: ze coacht de coaches.
‘Als docententeam hebben we besloten dat we meer aandacht willen geven aan de manier waarop we studenten benaderen. Bij TOW (talentontwikkeling, bij andere opleidingen heet dit slc, red.) laten we studenten reflecteren op zichzelf. We leren ze hoe ze regie over hun eigen leerproces kunnen nemen. Maar hoe kunnen we dat ook in de andere lessen integreren? In de praktijk- of zelfs in de kennisvakken?’
‘We leren ze hoe ze regie over hun eigen leerproces kunnen nemen.’
Een deel van de aandacht gaat uit naar het functioneren van studenten als professional in een team, zegt Van Arkel. Daarover vertelde Wim Otte gisteren al meer. Wat de docenten ook doen is veel met elkaar praten, over elkaars aanpak, over hun manier van lesgeven en over studenten die extra aandacht nodig hebben. ‘We zijn bij marketing of social business met een klein team van zes docenten, dus we kunnen dit informeel goed regelen.’ Overigens wil het team graag groeien, ‘dus de uitdaging is om het informele structureel te maken’.
Coachend lesgeven is verschillende dingen tegelijk
Coachend lesgeven is volgens Van Arkel verschillende dingen tegelijk. Het is een didactische aanpak, waarbij je heel goed observeert wat studenten doen, of ze de goeie kant op bewegen, waarbij je veel vragen stelt en zo min mogelijk zelf uitlegt of aanwijzingen geeft.
Tegelijkertijd is het de manier om vorm te geven aan de gedachte dat je studenten op niveau uitdaagt. Daarvoor moet je studenten kennen en je moet een band met ze opbouwen. ‘Als je talentgericht onderwijs wilt geven’ – dat wil commerciële economie – ‘dan moeten je docenten daar de pedagogische gereedschappen voor hebben.’ Hebben ze die? ‘Het team van marketing of social business is jong, drie van de zes docenten zijn net begonnen, voor hen is het docentschap nog nieuw.’
‘Bij ons geven docenten samen les. De nieuwe docenten staan er dus nooit alleen voor.’
Ook deze nieuwe collega’s zijn veel bezig met de vraag hoe ze een band met hun studenten opbouwen. Op de docentenkamer gaat het gesprek er veel over. ‘Bij ons geven docenten samen les. De nieuwe docenten staan er dus nooit alleen voor. En als ze uit de les komen gaat het gesprek in de docentenkamer verder. Dat keert steeds terug. En dan krijg ik vragen. Die student kan het niveau niet aan, wat te doen? Een student maakt geen contact en sluit zich af. Of een student dreigt uit te vallen. Hoe ga je daarmee om? Of een docent vraagt: We staan met zijn tweeën voor de klas, hoe vind ik mijn eigen plek daarin?’
Wat erg opvalt, zegt Van Arkel, is dat studenten uit het (inmiddels bijna afgebouwde) oude curriculum van commerciële economie zich anders opstellen naar docenten. Afwachtender. ‘De studenten uit het nieuwe curriculum stappen makkelijk naar docenten toe voor hulp’, zegt ze, ‘terwijl de studenten van het oude curriculum niet eens de docentenkamer durven binnenkomen. Het verschil in de houding van studenten is echt heel bijzonder.’
Dit artikel maakt deel uit van een dossier over coachend lesgeven.
Lees ook:
‘Ik wil dat studenten snappen dat hun gedrag gevolgen heeft’
Tekst: Olmo Linthorst
Beeld: Demian Janssen
Dus Dian, wanneer wordt je nou eindelijk TOW docent? 🙂