Lieve Ganoueensopkamers,

Het is fijn om te lezen dat jullie het zo leuk hebben met elkaar. Jullie hebben een prachtig gouden kooitje gebouwd waarin je dochters het naar hun zin hebben. Het gaat lastig worden hen ervan te overtuigen dat het leven buiten het kooitje nog leuker is dan binnen, maar het kan denk ik wel.

Dat studenten steeds langer thuis blijven wonen, is goed te verklaren. De druk om snel (af) te studeren is stevig, vooral aan het begin van de studie. En de kamerhuren zijn door krapte op de markt hoog. Like it or not, ik vrees dat je dochters in ieder geval tot na hun propedeuse bij je blijven wonen. Daarna is er meer ruimte voor bijbaantjes die misschien een klein beetje studievertraging opleveren.

Als ze hun ‘P’ al op zak hebben, is het denk ik tijd om te praten over de toekomst. Hoe zien zij die zelf? Willen ze graag tot het einde van hun studie thuis wonen of hebben ze andere ideeën? En hoe verhouden die ideeën zich tot die van jou en je man?

Ik kan goed begrijpen dat dit een lastig gesprek is, maar ik denk dat uit huis gaan een van de laatste stappen in de opvoeding is. En – in tegenstelling tot veel eerdere opvoeddingetjes – een die jullie in goed overleg samen kunnen nemen.

Ooit heb je je dochters waarschijnlijk zelfstandig naar de middelbare school leren reizen. Misschien was het met de fiets, misschien was het met de tram of bus, maar het was iets dat ze nog nooit hadden gedaan en jullie vonden het waarschijnlijk allemaal een beetje eng. Er werd overlegd over bereidheid, bekwaamheid, veilige routes en kosten. Waarom zou je uit huis gaan niet hetzelfde aanpakken als zelfstandig reizen?

Inventariseer wat de wensen zijn, wat er (on)mogelijk is en maak een planning die jullie helpt bij jullie gezamenlijke doel te bereiken. Misschien vinden ze het lastig om te overzien wat zelfstandig wonen inhoudt. Als dat het geval is, kunnen jullie samen doornemen wat er allemaal bij komt kijken en ontdekken of ze klaar zijn voor deze verantwoordelijkheden. Misschien vinden ze het spannend om uit huis te gaan: wat als het niet bevalt? Dan kun je ook afspraken maken over terugkomen.

Het vinden van woonruimte is momenteel lastig; bedenk dat je dochters de ‘markt’ nog niet zo goed overzien als jij, dus help ze met inschrijvingen bij (bonafide) verhuurders en oriënteren op andere mogelijkheden, zoals antikraak of onderhuur. Zet ook jullie hele netwerk in bij de zoektocht: samen kennen jullie meer mensen dan alleen.

Als geld een obstakel is, kunnen jullie samen kijken naar leningen of bijdrages. En mocht je de financiële middelen hebben om een tweede huis te kopen, verken die optie dan eens. De hypotheekrente is nu zo laag dat de maandlasten van een koopappartement(je) lager zijn dan de huur van een kamer.

Blijf niet stilletjes hopen op een spoedig vertrek, maar ga het gesprek aan en maak een plan. Het hoeft natuurlijk geen volledig uitgewerkt verhuisplan te zijn. Het plan kan ook zijn: we gaan ons oriënteren en hebben het er over een half jaar weer over.

Wees lief voor elkaar en geniet vooral nog even van ze nu ze er nog zijn. Ze zullen waarschijnlijk veel langer op zichzelf wonen dan bij jou. Over een paar jaar ga je ze bellen met de vraag wanneer ze weer eens langskomen.

Lfs,
Tosca

Op maandagavond vragen we onze Instagramvolgers in de stories hoe zij op de Lieve-Toscavraag van die week zouden reageren. Je ziet hun reacties op deze vraag terug als Instagramhoogtepunt. 

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.