Hoger beroep ex-directeur HR: ‘Als ik moet zitten, dan zit ik’
Gepubliceerd: 4 March 2020 • Leestijd: 2 minuten en 45 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Dinsdag diende het hoger beroep tegen voormalig RBS-directeur Cees van der Kraan, die in 2017 tot een jaar celstraf werd veroordeeld. In het Haagse gerechtshof probeerde hij vooral het beeld van een ‘slinkse zakkenvuller’ te laten kantelen.
Van der Kraan moet de straf krijgen die hij verdient, zei hij gistermiddag voor het driekoppige hof. En een heel klein beetje straf verdient hij misschien ook wel, liet hij doorschemeren. Zo gaf hij toe dat hij ‘fout is geweest’ door valse facturen op te stellen en aan zichzelf uit te laten betalen. ‘Als ik moet zitten, dan zit ik.’ Maar hij is geen uitgekookte crimineel die de hogeschool op ‘slinkse’ wijze heeft opgelicht, herhaalde hij keer op keer.
Dat ‘slinkse’ stamt nog uit de behandeling van zijn zaak bij de rechtbank, in 2017. De rechter legde hem destijds een vrij hoge, onvoorwaardelijke gevangenisstraf van twaalf maanden op, omdat hij volgens de rechter zijn werkgever ‘op doortrapte wijze’ had benadeeld. De rechtbank achtte bewezen dat Van der Kraan schuldig is aan valsheid in geschrifte, oplichting en witwassen (het uitgeven van crimineel verkregen geld, red.).
Zonder advocaat
Van der Kraan, die tot 2016 directeur was van de internationaal georiënteerde Rotterdam Business School van de Hogeschool Rotterdam, ging in beroep tegen de uitspraak van de rechtbank. De behandeling daarvan werd anderhalf jaar geleden nog uitgesteld omdat hij geen tijd had gehad om een advocaat te regelen, maar gisteren kwam hij alsnog zonder advocaat naar het gerechtshof. Hij verdedigde zichzelf en legde uit dat hij hoger beroep had aangetekend ‘omdat de bewijsvoering onvolledig was’ in 2017.
Zijn verklaring was gisteren hetzelfde als in de eerste zaak. Hij gaf toe dat hij valse facturen had opgesteld voor zo’n 105 duizend euro. Maar, claimde Van der Kraan opnieuw, voor dat geld hebben mensen in Zuid-Amerika promotiewerkzaamheden verricht voor de HR, om studenten te werven. Deze ‘mannetjes’, zoals Van der Kraan ze noemde, zouden door de tussenpersonen zijn betaald uit een schuld die zij bij Van der Kraan hadden. Op die manier hoefde er geen geld van Nederland naar Costa Rica te gaan.
‘Geld aan de strijkstok blijven hangen’
Van der Kraan kwam gisteren voor het eerst met een bedrag waarvoor anderen in Zuid-Amerika zouden hebben gewerkt. Dat was volgens hem zo’n 85 duizend euro. De rest van de 105 duizend was ‘aan de strijkstok blijven hangen’, aldus Van der Kraan. Aan wiens strijkstok precies vroegen de raadsheren niet. Het punt dat Van der Kraan wilde maken was echter vooral dat er wel degelijk een ‘tegenprestatie’ was geweest voor die valse facturen. ‘Ik word steeds neergezet als de directeur die geld in zijn zak heeft gestopt. Maar dat is gewoon niet waar.’
Hij leverde ter plekke nieuw bewijsmateriaal in, urendeclaraties uit Zuid-Amerika, die hij met veel moeite los gekregen had van zijn contacten, zo zei hij. De rechter accepteerde het bewijs met gefronste wenkbrauwen. In principe hoort bewijs vooraf ingediend te worden, maar daartoe zei Van der Kraan niet in staat te zijn geweest.
De advocaat-generaal, de aanklager in het hoger beroep, veegde het nieuwe bewijsmateriaal van tafel: ‘Meneer geeft geen enkele onderbouwing van zijn verhaal. Hij kan geen enkele correspondentie tonen tussen hem en de mensen die hem deze declaraties hebben gestuurd. De declaraties die hij nu inlevert komen uit drie verschillende landen, maar zien er allemaal hetzelfde uit. Geen briefhoofd, dezelfde lay-out en hetzelfde lettertype. Dit kan net zo goed door meneer zelf in elkaar zijn geknutseld, net zoals die valse facturen.’
Vonnis van de rechtbank bevestigd
De aanklager vroeg het hof daarom het eerdere vonnis van de rechtbank te bevestigen. ‘Er is een groot bedrag op slinkse wijze aan de gemeenschap onttrokken, ook al is meneer het misschien niet met die typering eens.’ Wat hem betreft moet Van der Kraan een jaar de gevangenis in en moet hij de ton aan de Hogeschool Rotterdam terugbetalen.
Tegen de eis om het geld terug te betalen protesteerde Van der Kraan niet. Wel vond hij een jaar ‘erg veel als je geen mensen doodrijdt’. Hij vertelde het hof een ‘gelouterd man’ te zijn en legde zijn lot in hun handen. ‘Ik laat het aan u over’, sloot hij af. ‘Dank u wel.’
Het hof doet over twee weken uitspraak.
Tekst: Olmo Linthorst
Illustratie: Demian Janssen
Noemen ze dat nog altijd witteboordencriminaliteit of is er inmiddels een andere naam voor? Als Cees werkelijk gelouterd was, had hij geen hoger beroep aangetekend.
@Bart: Ik vraag me af of Cees aanvankelijk vond dat hij iets fouts heeft gedaan. Ik vond het ironisch om te zien hoe hij op zijn Twitter kanaal (inmiddels offline) de publieke zakkenvullers en andere corrupte bestuurders bekritiseerde. Alsof hij zichzelf niet besefte dat hij ook tot die groep behoorde – hij ziet zichzelf blijkbaar niet als een crimineel. Maar anderzijds, ik kan me ook voorstellen dat het hoger beroep hem extra tijd heeft gegeven om zaken voor te bereiden voor zijn gezin.
Als jullie benieuwd zijn hoe het is afgelopen: https://profielen.hr.nl/2020/ex-directeur-hr-ook-in-hoger-beroep-veroordeeld-voor-verduisteren-105-000-euro/