Lieve Tosca, hoe zorgen we dat ‘verpleegstertjes’ serieus genomen worden?
Lieve Tosca,
Stel je voor: je staat een complexe wond te behandelen en als je opkijkt zie je een beterschapskaart met een sexy zustertje in een kort rokje, een immense injectiespuit en een minstens zo angstaanjagende boezem. Of het bezoek van de patiënt maakt een grapje over jouw uiterlijk en die o zo grappig bedoelde kaart. Niet leuk! Ik vind het pijnlijk dat wij – vele duizenden professionals – worden afgebeeld als domme poppetjes. Dat zou heel misschien te slikken zijn, als de beroepsgroep ook een hbo-waardig salaris kreeg. Maar daar is nog lang niet overal sprake van. Hoe komen we ooit van deze beeldvorming af?
Liefs, Clivia
Lieve Clivia,
Wat goed dat je deze vraag stelt: ik had hier tot voor kort nog nooit goed over nagedacht en ik kan me voorstellen dat ik niet de enige ben. Voor mij stonden de ‘verpleegstertjes’ op de kaarten los van de hoogopgeleide professionals in het ziekenhuis.
Ik zag naast slechte smaak dan ook weinig kwaad in een kaart, tot ik op Instagram werd aangesproken door een verpleegkundedocent die vond dat de Lieve Tosca-foto’s waarop ik verkleed ben als verpleegster storend waren. Ze verweet me dat ik niet bijdraag aan de emancipatie van het vak, en dat nota bene als medewerker van de Hogeschool Rotterdam waar verpleegkundigen worden opgeleid.
Ik vond dat in eerste instantie onzin want ik kon me niet voorstellen dat zo’n karikatuur kwetsend was. Journalisten worden over het algemeen afgebeeld als slechtverzorgde mannen van 50 met gleufhoed en smoezelige beige regenjas die rokend in een steegje staan te wachten op een anonieme bron. Ik herken me niet in dat beeld van mijn beroepsgroep en neem er geen aanstoot aan.
Daarnaast kon ik me niet voorstellen dat ik met m’n verkleedpakje afbreuk deed aan de emancipatie van het vak. Ik was immers ook al eerder op de foto geweest als zeeman en telefoniste en daar had ook niemand aanstoot aan genomen. Maar ergens wrong het toch: waarom was die docent zo fel op die foto waar ik geen kwaad in zag?
We mailden, belden en ik luisterde en pas daarna realiseerde ik me dat de karikaturen van een verpleegstertje en die van de ouderwetse journalist anders zijn. Voor mij is het niet erg om met een man van middelbare leeftijd vergeleken te worden, maar voor verpleegkundigen (m/v/x) is het wel heel onprettig om geseksualiseerd te worden om het beroep dat je uitoefent. En ik kan me nu – beter dan voor het gesprek – voorstellen dat ongewenste seksuele aandacht niet helpt bij het uitoefenen van je beroep.
Hoe ‘we’ ooit van deze beeldvorming af komen, durf ik niet te zeggen. Ik hoop dat in ieder geval de lezers van deze Lieve Tosca nu weten dat deze kaarten en afbeeldingen niet voor iedereen grappig zijn. Ik vroeg op Instagram of onze volgers met de kennis van nu zelf nog een kaart met een ‘sexy verpleegstertje’ zouden sturen, slechts 22 procent antwoordde met ‘ja’. En kan de Lieve Tosca-foto bij dit artikel nog? Zestig procent vond van wel, veertig procent vond van niet. Ik kijk vanaf nu anders naar m’n eigen foto’s.
Voor hbo-waardige salarissen is het beste advies dat ik kan geven: sluit je aan bij een vakbond. Ik weet dat ‘onze’ bonden vechten voor goede onderwijs-cao’s – hoera: twee procent loonverhoging en een bonus van 880 euro – en hoe meer leden, hoe meer slagkracht.
En voor iedereen die zichzelf erop betrapt dat-ie ‘verpleegstertjes’ niet helemaal serieus neemt: Drie jaar geleden maakten wij deze prachtige productie over een verpleegkundestudent die tijdens haar stage tien sterfgevallen meemaakte. Wie meer wil lezen over het werk van de verpleegkundige (in opleiding) is dit verhaal een mooi beginpunt.
Lfs,
Tosca
Mooi advies, bedankt!