Ik neem jullie even mee terug naar mijn middelbare school. Hier had ik namelijk het grote talent elke les opnieuw een leuk showtje te geven. De combinatie van extreem dromerig én druk, maakte mij ‘onhandelbaar’.

Lieve jij,
Ik heb je nog nooit gesproken maar hoe gaat het met je? Is er de laatste maanden nog iets bijzonders gebeurd?

‘Wat een hypocrieten hè, die linkse mensen die zelf ook gewoon vlees eten en met de auto naar het werk gaan.’ Je moet kennelijk een extreme activist zijn of een die hard ‘ontkenner’ om deel te mogen nemen aan…

Vraag jij je af in wat voor pleurisstad je nou eigenlijk bent gaan wonen en weet je nog niet helemaal hoe je je moet gedragen? De inburgeringscursussen kosten hier enkel een tramkaartje en voor je het weet praat je…

De wekker gaat, al weet je niet precies waarom je die had gezet. Je rolt uit je bed en staart een beetje voor je uit. Wat moet er vandaag gebeuren? Eigenlijk helemaal niks. En morgen dan? Ook niks.

Van Rotterdam naar Antwerpen: het is even omschakelen als het op communicatie aankomt. Ja, ook hier spreken ze Nederlands. Maar de zinsopbouw, manier van uitdrukken en, niet onbelangrijk, het volume van praten, zijn een ander verhaal.

Je was nog een puber, en net zoals alle andere pubers had ook jij ellendig veel problemen. Over je toekomst nadenken deed je weleens, maar de focus lag vooral op opstandig rondrennen en onzin uitkramen.

Ik vind alcohol lekker en leuk, en ik denk dat mijn leven een stuk saaier was geweest zonder. Ik denk ook dat mijn vriendengroep dan een stuk kleiner zou zijn geweest en dat ik allang met een burn-out thuis…

Je staat onder de douche, en ineens heb je het. De cruciale woorden of beelden die jouw project gaan maken, vallen je plotseling in. Je rent de douche uit en valt keihard op je muil, maar dat maakt niet…