‘Pfff, ik ben verrot’, zucht student Timothy tijdens het laatste stukje varen, tussen Vlaardingen en Rotterdam. Met collegastudenten voer de eerstejaars vier dagen op zee. Niet (alleen) voor de lol, want er moest worden gewerkt. En geleerd. Zo werden studenten bij een brandoefening benedendeks geblinddoekt en moesten zij met instructies vanuit de portofoon hun weg vinden naar ‘een veilige plek’. ‘Daarbij werd het extra ingewikkeld gemaakt door bepaalde deuren dicht te houden’, vertelt student Klaas. En wat doe je bijvoorbeeld bij de situatie Man Over Boord? De eerstejaars oefenden met een boei en de Williamson Turn, een manoeuvre om een overboord gevallen persoon snel op te pikken. Makkelijker op papier dan in de praktijk, zo bleek wel. Naast het oefenen met dit soort noodsituaties was de zeiltocht ook bedoeld om studenten te laten ervaren hoe het is om een paar dagen op zee door te brengen. Timothy: ‘Dat onregelmatige slapen is vermoeiend. Omstebeurt, en in groepjes, moesten we ook ‘s nachts op het schip de wacht houden.’ ‘Het schip beweegt de hele tijd, dat kost echt veel energie’, vult Klaas aan. Toch heeft hij ervan genoten, vooral van het zeilen. ‘Je maakt gebruik van de elementen. Dat vind ik mooi.’

‘Je moet doen!’
‘Maar het belangrijkste van de zeiltocht’, zo vertelt Marof-opleidingsdirecteur Alco Weeke, ‘is dat je met elkaar zo’n boot kunt runnen. Dat je weet wat je in bepaalde situaties moet doen. Soms zijn studenten theoretisch heel goed, maar gaan ze bij een oefening op een afstandje staan kijken. Terwijl je moet doen! Anders vaar je ergens tegenop. Als zo’n student die houding ook heeft tijdens zijn stage, gaat het niet lukken.’ Aan het einde van de vier dagen mochten twee studenten bij het aanmeren aan de Lloydpier nog even ‘Keesje gooien’. Aan de eerste tros die vanaf het schip wordt gegooid, is een knoop bevestigd zodat hij aan wal gevangen kan worden. ‘Keesje 1’ belandt in het water, waarna ‘Keesje 2’ de wal wel haalt. Einde oefening.

Dorine van Namen en Jos van Nierop