Sinds september 2017 hebben de oc’s meer zeggenschap. Voorheen bleef de rol van de oc’s beperkt tot het adviseren van onderwijsmanagers en instituutsdirecties, maar nu hebben ze op een aantal onderwerpen ook instemmingsrecht. Het college van bestuur vond het daarom belangrijk dat de leden democratisch gekozen zouden worden in plaats van benoemd. Maar er stelden zich maar weinig studenten en medewerkers kandidaat. Zijn ze gewoon tevreden over het onderwijs of zijn er andere redenen? We vroegen het aan Het Panel.

Bart van der Flier: ‘Er wordt een kans gemist om eerstejaars te betrekken’

Docent Rotterdam Business School

‘Als voorzitter van de oc van ibl (bij ons heet de oc het programme advisory committee, pac) heb ik hier wel een mening over.

‘Er is meestal genoeg te klagen, dus dat zal de reden voor het gebrek aan belangstelling niet zijn. Hoewel er bij de internationale businessopleidingen genoeg kandidaten zijn, hadden het er veel meer kunnen en moeten zijn. Waar met name niet over is nagedacht, is dat bij onze opleidingen een significant aantal studenten en medewerkers simpelweg de Nederlandse taal niet machtig is. Alle communicatie over de pac was echter in het Nederlands.

‘Wat ook niet helpt, is dat de procedure wordt gestart aan het einde van het collegejaar. Er wordt hiermee een kans gemist om eerstejaars studenten bij de pac te betrekken, terwijl wij juist altijd één of twee goede eerstejaars studentleden hadden. Daarnaast zijn veel studenten en medewerkers nu waarschijnlijk meer bezig met tentamens en wellicht met het plannen van hun vakantie.

‘Ten slotte is er erg weinig aan promotie gedaan. Het enige dat we echt hebben gezien, is een aantal berichten op Hint. Als de verkiezingen voor de HR echt zo belangrijk zijn, waarom heeft de centrale organisatie dan niet meer gedaan om de verkiezingen, en het belang ervan, onder de aandacht te brengen van studenten en medewerkers?’

Karel Ligtvoet: ‘Ze moeten de deur platlopen bij Bormans!’

Docent pabo

‘Terug naar de jaren zeventig! Spandoeken, sitdownstakingen, demonstraties. Waar zijn de strijdvaardige studenten gebleven?

‘Er wordt gemopperd over het rooster, de strenge toegangsregels bij de tentamens, de veel te vroeg starttijden van de dag terwijl tieners pas echt beginnen te leven na tien uur ’s ochtends. Ze moeten de deur platlopen bij Bormans!

‘Nee, ze nemen liever de lift naar de derde verdieping in plaats van de trap en in de fietsenstalling staan hoofdzakelijk fietsen van docenten.

‘De stelling klopt: Er is te weinig te klagen om de barricades te bestormen en de opleidingen nog beter te maken. Lekker rustig eigenlijk.’

Katja Hermann: ‘Informeer studenten tijdens een college over de oc’s’

Student illustratie, Willem de Kooning Academie

‘Als student waardeer ik het zeer dat de oc’s meer zeggenschap krijgen. Ook de keuze om de leden te laten verkiezen kan ik alleen maar ondersteunen.

‘Studenten in mijn omgeving hebben volgens mij genoeg ideeën om de opleiding te verbeteren, maar zijn zich niet bewust van de mogelijkheden. Ikzelf ben slechts door een kort mailtje geïnformeerd dat ik mij kandidaat kon stellen. Misschien is het een idee om daar ook tijdens een college met de studenten over te spreken.

‘Een andere reden voor het kleine aantal kandidaten kan zijn dat studenten en medewerkers ervan uitgaan dat de oc te veel tijd kost.’

Fumiko Inoue: ‘Desinteresse in alles wat niet direct met studiepunten te maken heeft’

Docent trade management gericht op Azië

‘Mijn idee is dat studenten gewoon niet weten wat een oc is en welke betekenis het voor de opleiding en de studenten heeft, terwijl wij denken dat we ze er genoeg over voorlichten.

‘Ze weten ook niet dat een student-lid voor het werk gehonoreerd wordt met geld of studiepunten. Er is een algehele desinteresse in alles wat niet direct te maken heeft met het behalen van studiepunten; het gaat het ene oor in en het andere oor weer uit.

‘Het studentenleven draait nou eenmaal om geld en studiepunten. Misschien moet er daarom een wervingsactie op touw worden gezet waarin je prominent naar voren brengt dat studenten ervoor beloond worden.

‘Wat betreft de kandidaatstelling bij de medewerkers: ik vrees dat er een cynische sfeer hangt waarbij veel mensen (niet de oc’ers) denken dat het er toch niet toe doet. Het wordt uiteindelijk van bovenaf bepaald en ons opgelegd, redeneren ze.’

Ed Meesters: ‘Er is geen erkenning voor wat er al is opgebouwd’

Docent social work

‘Geen kandidaten? Of een ondoordachte overval? In de top-downcultuur van de HR word je soms zeer verrast. Als voorzitter van een oc (die van de af te bouwen opleidingen van ISO, red.) las ik op de lichtkrant van de koffieautomaat dat er verkiezingen zouden zijn.

‘De context: we hebben te maken met een jonge zich nog sterk ontwikkelende opleiding. Veel nieuwe teams, een curriculum waarin nog balans moet komen plus vier opleidingen met vertrekkende docenten. Er is veel progressie, maar alles is nog in een ontwikkelstadium. En dan is er ook een bezuinigingsopdracht van 1,5 miljoen en blijken er plots 800 vertragers.

‘We hebben twee oc’s, omdat er sprake is van één grote nieuwe opleiding en vier kleine opleidingen in afbouw. Die beginnen nu net hun draai te vinden. En dan, uit het niets: bespreek nog even de nieuwe Hogeschoolgids 18/19 en daarna houdt het voor je op. Mocht je toch in de nieuwe oc verder willen, dan hangt het van je bekendheid, en de grootte van je afdeling, af of je gekozen wordt.

‘Een evaluatie van het huidige functioneren, de communicatie met de achterban en de afstemming met de instituutsmedezeggenschapsraad (imr) en het management zijn nog niet van de grond gekomen. En dan zijn er ineens verkiezingen. Er is dus dus géén erkenning voor wat is opgebouwd, géén waarborgen van continuïteit en geen overleg over de beste samenstelling of timing. Is dat een goede basis om je kandidaat te stellen?’

Selcuk Durak: ‘Imr’en concurreren nu met de opleidingscommissies’

Student informatica

‘Het lage animo was te verwachten. Studenten en medewerkers konden zich al verkiesbaar stellen voor zowel de centrale als de decentrale medezeggenschapraden en sinds kort dus ook voor de opleidingscommissies.

‘Maar waarom zou je voor het een of het ander kiezen? Het mag duidelijk zijn dat belangstellenden strategisch moeten denken bij het maken van een keuze, want op dit moment is het niet toegestaan om zowel in een imr als in een opleidingscommissie te zitten. Hiermee is onbedoeld een soort marktwerking ontstaan waarin de imr’en moeten concurreren met oc’s om voldoende raadsleden binnen te halen en hier zien we nu het resultaat van.

‘Zelf zit ik in de imr en had ik ook wel in de oc zitting willen nemen.’

Tekst: Olmo Linthorst en Jos van Nierop
Illustratie: Demian Janssen