Lieve Mr. LoverLover,

Valentijnsdag brengt de romanticus in je boven en dat vind ik mooi. En ondanks dat ik je daadkracht waardeer, wil ik je (nog) niet aanmoedigen je hart te volgen.

Uit je brief begrijp ik dat je een crush hebt op een vrouw die je niet echt kent. Weet je eigenlijk wel of ze op mannen valt of ze single is en/of ze openstaat voor geflirt? En wat trekt je zo in haar aan: de manier waarop ze loopt, haar stem, haar stijl? Hoe ze je aan een ex doet denken?
Zeer waarschijnlijk heb je niet de hots voor haar, maar voor wie je denkt dat ze is. Ze is een mooie huls waarop jij je droomvrouw hebt geprojecteerd. Misschien ruikt ze helemaal niet lekker, heeft ze politieke voorkeuren waar jij niets van snapt of heeft ze maniertjes die je aan je moeder doen denken waardoor je haar op slag niet meer sexy vindt.

Tot je haar beter leert kennen, weet je niet of ze daadwerkelijk je droomvrouw is. Daarom is het belangrijk dat je wat tijd met haar doorbrengt, zodat je meer van haar te weten komt. Als je haar bijvoorbeeld bij de koffieautomaat ziet staan, kan je ‘toevallig’ ook een bakkie halen en een gesprekje met haar aanknopen.

Als het klikt, kan je haar vaker aanspreken en misschien, na een paar leuke gesprekjes, wel mee uitvragen. En als ze dan toch niet zo aantrekkelijk blijkt als jij dacht, kunnen jullie gewoon verder als collega’s en zal ze nooit weten dat jij ooit warme gevoelens voor haar had.

Stuur haar in ieder geval geen Valentijnskaart. Het lijkt een ‘leuke’ move, maar als zij jouw gevoelens niet beantwoordt, ben je toch altijd die collega die ze moest afwijzen. Ongemakkelijk!

Lfs Tosca