Lieve Stagetafel,

Ik snap helemaal dat je je op deze manier ‘minder’ voelt dan je collega’s op je stageschool. Het is toch een beetje alsof je in een restaurant aan de kindertafel wordt gezet. En dat terwijl je niet voor spek en bonen meedoet, maar net als iedereen gewoon komt werken.

Als ik me in de medewerkers van je school verplaats, kan ik me voorstellen dat ze soms liever met hun collega’s praten. Pauzes zijn handig om even te babbelen of een probleempje te bespreken en dat gaat nou eenmaal makkelijker met mensen die je al een tijdje kent dan met stagiairs. Al is het maar omdat stagiairs komen en gaan. Niet iedereen vindt het waardevol om te investeren in tijdelijke relaties.

Toch is het van de zotte dat een stageschool dit soort segregatie faciliteert, want het is voor alle partijen goed om gemengd te pauzeren. Stagiairs moeten tijdens hun stage leren hoe het is om in de beroepspraktijk te werken en daar hoort de pauze bij. Door samen te pauzeren leer je wat normaal pauzegedrag is en kun je horen wat er speelt op school.

Voor vaste medewerkers kan het ook geen kwaad om eens met stagiairs te praten. Want misschien hebben die wel iets nieuws geleerd op hun opleiding. Of kan hun frisse blik op de school heel verhelderend zijn.

Maar ja, wat doe je eraan? Ik snap dat een opmerking over een stagetafel je geen onvoldoende moet opleveren. Ik zou het eerst met je stagebegeleider van de opleiding bespreken. Die kan het dan opnemen met je stageschool. Daarnaast zou ik Profielen Magazine open op de medewerkerstafel leggen. Misschien leren die docenten er wat van.

Lfs, Tosca