Lieve Hulpeloos,

Wat een rotsituatie. Ik snap dat je je hulpeloos voelt als je zoveel verdriet aanschouwt en je eigenlijk niets kan doen om het minder te maken. Wat je wel kunt doen, is je vriendin helpen deze periode te doorstaan. Eigenlijk heb je mijn hulp daar helemaal niet bij nodig, want jij kent jouw vriendin veel beter dan ik. Toch zal ik proberen wat handige tips en tricks te delen van mensen die al eerder met dit bijltje hebben gehakt.

Houd contact, maar dring je aanwezigheid niet op. Je vriendin zal deze periode veel met haar familie bezig zijn en daar heeft zij de ruimte voor nodig. Maar waarschijnlijk is het soms ook fijn voor haar om even met iemand te praten die er iets verder van afstaat.

Hulp vragen vinden mensen in deze situatie vaak lastig. Vraag je vriendin vooral of je wat voor haar kan doen en luister goed naar wat ze zegt (of appt) . Vindt ze de dagen in het ziekenhuis lang? Stel dan voor om even langs te komen om een kop koffie te drinken.

Vindt ze de uren die ze niet in het ziekenhuis is juist niet om door te komen? Kijk dan of je op die momenten iets voor haar kan betekenen. Samen een stukje wandelen of een serie kijken, kan al genoeg zijn.

Probeer vooral met praktische zaken te helpen. Als ze veel in het ziekenhuis moet zijn, heeft ze waarschijnlijk weinig tijd om boodschappen te doen, te koken, voor haar kat te zorgen… Noem het maar. Je hoeft niet haar volledige huishouden over te nemen, maar als je af en toe eens kan bijspringen is dat fijn.

Ga naar de begrafenis. Begrafenissen zijn voor niemand leuk, maar het zijn belangrijke rituelen waarin je als groep afscheid neemt van een geliefde. Het zijn waardevolle momenten die je niet kan overdoen. En ik denk dat het fijn is om erbij te zijn, zodat je het er later met je vriendin over kan hebben. Als je ertegenop ziet om erheen te gaan, kan je zelf iemand meenemen als support.

Praat over het verdriet. Probeer je vriendin niet koste wat kost op te vrolijken. Zorg dat er ruimte is voor rouw, afscheid en verdriet. En zorg dat deze ruimte er blijft, ook lang na de begrafenis. Veel mensen die iemand verloren hebben, krijgen na een paar maanden het gevoel dat het zo ondertussen wel klaar moet zijn met het rouwen. Dat is natuurlijk niet zo. Gemis is grillig en kan je soms zomaar overvallen. En dat is oké, ook na jaren.

Kortom: Wees een beetje lief voor haar. Dan komen jullie er samen wel doorheen.

Lfs, Tosca