Al sinds het derde jaar op de middelbare school fantaseerde ik over studeren. Ik beeldde me in hoe ik naar school reisde, in de trein boeken las en al snel de liefde van mijn leven zou tegenkomen. Als een…

Ik heb jullie al eens verteld over de charmante jongeman die naar Australië is vertrokken na onze korte maar bondige tijd samen. Dat verhaal heeft een staartje gekregen. Een ietwat pijnlijk staartje voor mij.

Toen ik vorig jaar nog eigenwijs door het inmiddels afgezworen Tinder swipete, zag ik een leuk speledingetje voorbijkomen. We chatten al een tijdje af en aan, maar van een date lijkt het maar niet te komen.

Jullie zijn van me gewend dat ik jongens leer kennen via Tinder of juist op de dansvloer terwijl ik dans op een lekker r&b-nummertje. Deze keer was het een aparte combinatie van beide.

Lekker lang (ben ik zelf ook), mooi gebit, acceptabel leeftijdsverschil, goede bos haar, vol baardje, schone nagels en een goed stel hersens als het even kan. Zo ziet mijn eisenpakket eruit.

Via Tinder leerde ik mijn eerste echte vriendje kennen. Het is alweer een paar jaar geleden en het was geen succes. Hij was negen jaar ouder en na een krappe week verkering maakte ik het uit.

Ik wil me even beklagen over het feit dat jongens van mijn leeftijd bijna altijd uit zijn op één ding: seks. Natuurlijk kan ik niet alle jongens over één kam scheren, maar ik moet even mijn frustratie kwijt.

Vorig jaar leerde ik een jongen kennen en het is echt een van de liefste jongens die ik ken. Dat is tegelijkertijd de reden waarom het niets is geworden: hij is te lief voor mij. 

Mijn moeder maakte zich al zorgen: ’Janine, vind je het allemaal niet wat snel gaan, je kent hem amper…’ Nee mam, daten is niet meer zoals vroeger. Of toch wel?