Om 16.00 uur staan de koffie, thee en cake klaar. Het is de eerste kleinschalige workshop die begeleider Sara Mhamdi van Student aan Zet op de HR organiseert. Ze vindt het zichtbaar spannend. De studenten die zich hebben aangemeld, het zijn er zeven, komen van verschillende opleidingen. Willem is vierdejaars lerarenopleiding geschiedenis, Rob volgt de lerarenopleiding Engels en Patrick – die net stage heeft gelopen in Antwerpen – studeert bedrijfskunde MER. Ook heeft Mhamdi Robin van Hamersveld, intercedent bij Randstad, uitgenodigd om zijn praktijkervaring te delen.

‘Wat verwachten jullie vandaag te leren?’, vraagt Mhamdi. Je kunt een speld horen vallen, zo stil blijft het. Patrick besluit de stilte te doorbreken. ‘Ik wil leren hoe ik mezelf kan onderscheiden.’ ‘En ik wil mezelf kunnen presenteren, mijn kwaliteiten goed kunnen overbrengen’, voegt Willem daaraan toe. Informaticastudent Frank laat weten moeite te hebben met het opstellen van zijn cv.

Andere richting
De workshop ‘Help! Ik zoek een stage’ slaat een iets andere weg in dan de titel doet denken. Mhamdi richt haar verhaal vooral op zelfprofilering en probeert de studenten met behulp van opdrachten iets bij te brengen over personal branding.

Omdat het nog steeds ontbreekt aan interactie – de studenten vinden het moeilijk om zich te laten horen – is het tijd voor een opdracht. Iedereen moet antwoord geven op een aantal persoonlijke vragen. Wie inspireert je? Wat zijn voor jou belangrijke waarden? Wat is je passie?

‘Dit vind ik dus moeilijk. Ik denk hier eigenlijk nooit over na’, mompelt Willem als iedereen de opdracht af heeft. ‘Inspiratie bijvoorbeeld. Wie mij inspireren? … Mijn docenten. Door mijn geschiedenisdocent op de middelbare school ben ik geschiedenis gaan studeren. Hij kon zo goed vertellen. Ik ben hem daar nog altijd dankbaar voor.’

Willem vraagt zich af of het belangrijk is om dit soort dingen te vermelden in een sollicitatiebrief. Robin van Hamersveld van Randstad vindt van wel. ‘Je toont daarmee een stukje van jezelf, en dat wordt vaak gewaardeerd.’

Netwerken
Na een korte pauze snijdt Mhamdi het volgende onderwerp aan: netwerken. Als wordt gevraagd wat netwerken inhoudt en wie er wat over zijn netwerk wil vertellen, blijft het weer angstvallig stil. ‘Ik heb geen netwerk, geloof ik’, zegt studente bedrijfseconomie Daimaris. Mhamdi en Van Hamersveld leggen uit dat je familie, studievrienden en collega’s deel kunnen uitmaken van je netwerk. ‘Door mijn stage in Antwerpen ken ik best veel mensen daar’, vertelt Patrick. ‘Dan is dat een deel van jouw netwerk’, moedigt Van Hamersveld aan. Patrick knikt tevreden. Weer wat geleerd.

De laatste opdracht is er één die de studenten liever niet doen. Een elevatorpitch. ‘Stel je voor dat je in de lift staat en naar de twintigste verdieping moet. Je moet de tijd die het kost om daar aan te komen, gebruiken om jezelf te verkopen. En go!’
Het enthousiasme waarmee Mhamdi de pitch aankondigt wordt door de studenten niet echt overgenomen. Ze pitchen liever niet, daar voelen ze zich ongemakkelijk bij.

Maar dan gebeurt er iets moois. Nadat Willem heeft aangegeven niet te willen pitchen – ‘ik ben daar te verlegen voor’ – besluit hij het tóch te doen. En hij gooit er een geweldige pitch uit. Ook Patrick is nu gemotiveerd. ‘Ik ben hier toch al vanaf half negen, dan kan zo’n pitch er nog wel bij.’ Als Patrick in een echte lift had gestaan was hij waarschijnlijk op de 85ste verdieping beland, maar hij heeft zich wel over zijn verlegenheid heen gezet.

Femke Radder