Marjolein Verbeek (student bedrijfskunde) vertelt dat ze er ‘helemaal klaar’ mee was toen de cmr vorige week het antwoord van het cvb ontving over het ingetrokken instemmingsrecht. Met het ingewonnen juridisch advies in de hand had de cmr het cvb gevraagd om het instemmingsrecht weer terug te geven. Het collegebestuur nam dat verzoek in een schriftelijke reactie voor kennisgeving aan.

‘Je hebt gewoon rekening te houden met meerderheid’

Marjolein: ‘Ik was in de vergadering van juli al stomverbaasd dat het cvb geen respect had voor het standpunt van de meerderheid van de raad. Daar heb je rekening mee te houden. Op deze manier heeft het college gewoon lak aan medezeggenschap. Ik dacht echt: wat is medezeggenschap dan nog? Er is in het verleden hard gestreden voor die medezeggenschap en als hogeschool faciliteer je het met geld. En met 20 personen die er hard mee bezig zijn. Maar dat is dus blijkbaar gewoon voor niks. Als je zo met de regels omgaat, en het instemmingsrecht intrekt, ben je als cmr aan een dood paard aan het trekken.’

Nu het collegebestuur het instemmingsrecht niet wil teruggeven, vinden Marjolein en een meerderheid van de raad een gesprek met de raad van toezicht van de HR de volgende stap. ‘Maar het is onduidelijk wanneer dat gesprek gaat plaatsvinden. In de brief van het dagelijks bestuur aan het cvb staat wel dat dat gesprek er komt maar ook dat de cmr “hoopt dat het zover niet hoeft te komen”. Die houding staat mij niet aan: als je iets vindt moet je er achterstaan.’

‘Er moet een gesprek met de raad van toezicht komen’

Het dagelijks bestuur heeft in de vergadering met de rest van de cmr, vertelt Marjolein, geprobeerd om aan te sturen op een gesprek met het cvb en geen gesprek met de raad van toezicht. Marjolein: ‘Toen vond ik dat ik m’n mond moest opendoen en heb ik gezegd: afspraak is afspraak. De voorwaarde was dat we het instemmingsrecht terug zouden krijgen en dat doet het cvb niet, dus moet er een gesprek met de raad van toezicht komen. Als cvb en cmr van mening verschillen, moet je daar op de juiste manier mee omgaan, de procedures volgen, en niet om de hete brij heen blijven draaien.’

Marjolein voelde aanvankelijk de verantwoordelijkheid om zich voor bovenstaande in te zetten maar had de laatste tijd, na het stoppen van collega-raadsleden Sabine Baas en Brian van der Sluijs, het gevoel dat ze er alleen voor stond.

Toch lijkt ze niet helemaal alleen te staan, blijkt uit de reactie van studentlid Kimberley Hermann. ‘Ik ben blij dat iemand nu een statement maakt. Het is goed dat iemand zegt: Zo kan het niet langer. Er moet iets veranderen. Met name het cvb neemt ons niet serieus.’

Voorzitter cmr: ‘Het is beter om in gesprek te blijven’

Berry Stam, voorzitter van de cmr, wil vooral in gesprek blijven met het college. ‘Het is beter om er samen uit te komen. In de laatste brief van de cmr aan het cvb staat dat de cmr voornemens is de raad van toezicht te vragen om te bemiddelen. Daar heb ik in het intern beraad van afgelopen maandag niemand over gehoord. Het laat nog ruimte voor een reactie van het college en die verwachten wij maandag tijdens de overlegvergadering.’

‘Ik heb Marjoleins inzet en inbreng altijd zeer gewaardeerd en betreur dan ook haar voortijdige vertrek. Haar denkwijze over het intrekken van het instemmingsrecht vind ik wat te rechtlijnig. Wat betreft de bsa hebben we samen met het cvb een gemeenschappelijk belang: het verhogen van het studiesucces. Dat moeten we voor ogen houden en dan zijn er meerdere wegen die naar Rome leiden.’

‘Degene die gelekt heeft, mag onder de tram komen’

Bij het besluit om te vertrekken speelden ook de uitlatingen van collega-raadslid Petra van Gelderen een rol. Tijdens de interne cmr-vergaderingen van 4 en 11 september maakte Van Gelderen (in de raad namens de diensten) zich boos over het gegeven dat het eerder genoemde juridisch advies bij Profielen terecht is gekomen. ‘Degene die deze informatie heeft gelekt, mag wat mij betreft onder de tram komen’, sprak Van Gelderen volgens Marjolein.

Van Gelderen bevestigt dat ze dat gezegd heeft, zegt dat ze dat niet had moeten doen, en vindt dat de voorzitter had moeten ingrijpen. ‘Maar het geeft wel aan hoe het mij raakt. Lekken is een doodzonde. In een intern beraad moet alles gezegd kunnen worden, moet je volstrekt eerlijk kunnen zijn, je emoties kunnen tonen. Anders is er geen sprake van maximale meningsvorming. Dat kan alleen in een volledig veilige omgeving. Sinds het lekken voel ik mij onveilig. Ik vóel me niet geïntimideerd door het lekken, ik bén geïntimideerd. Het raakt mij heel erg en daarom ben ik volledig uit m’n stekkerdoos gegaan. Dit kan niet, dit is onacceptabel. En daarom heb ik gezegd dat degene die heeft gelekt onder de tram mag komen. Zo voelt het ook.’

‘Als je alles letterlijk neemt, kan ik mijn mond niet meer opendoen’

‘Als ik erachter kom wie er gelekt heeft, onderneem ik zeker juridische stappen’, gaat Van Gelderen verder. ‘Zijn mijn woorden een bedreiging? Ik vind van niet, het is een hyperbool. In de vergadering is ook door anderen gezegd dat de studenten mijn woorden niet letterlijk moeten nemen. Als je alles letterlijk neemt, kan ik mijn mond niet meer opendoen.
Wat kun je dan nog zeggen in het interne beraad? Wat is het volgende dat gelekt wordt?’

Vertrouwelijke informatie moet je inderdaad niet weggeven, stelt ook Stam. ‘Je moet in een intern overleg vrijuit kunnen spreken zonder dat uitspraken in de media terug te lezen zijn. Het dagelijks bestuur van de cmr is zich aan het bezinnen op maatregelen en gaat onderzoeken hoe geheimhouding beter in de reglementen kan worden vastgelegd.’

Toen er bij het volgende intern beraad op deze uitspraak van Van Gelderen werd teruggekomen, nam ze haar woorden trouwens niet terug. Ze kwam, om te benadrukken hoe erg ze het lekken vindt, met een vergelijkbare uitspraak.

‘Voorzitter had moeten ingrijpen’

Cmr-lid Eduard Leijten kan zich die laatste uitlating van zijn collega ‘niet precies herinneren’ maar vindt dat ze met een korrel zout genomen moeten worden, en moet lachen om de ophef over bedreigingen. Lachen moet cmr-voorzitter Stam niet, maar met het ‘korreltje zout’ is hij het wel eens. ‘De uitspraken die in het intern overleg zijn gedaan, moeten natuurlijk niet letterlijk worden genomen. En Marjolein loopt ook al een tijdje mee en weet hoe Petra is. Of ik als voorzitter had moeten ingrijpen? Het is moeilijk om iemand te remmen in zijn emoties.’

Dat had wel moeten gebeuren, vindt zowel Van Gelderen als Marjolein. Die laatste: ‘Petra is geen crimineel en ik ben niet bang dat er echt iets gebeurt, maar ik was wel geschrokken, en anderen met mij. Ik voel me niet op m’n gemak bij het idee dat je bedreigingen kunt verwachten als je een fout maakt. Je gaat je ook afvragen of je zelf niet ergens papieren hebt laten slingeren. Het kwalijke is ook dat er door de voorzitter niet is ingegaan op de dreigende taal. Hij heeft niet iets gezegd als: “Zo gaan we niet met elkaar om.” En over het lekken heeft hij gezegd: “Laten we zorgen dat het niet nog een keer gebeurt”.’

Voor de duidelijkheid: Marjolein staat er niet achter dat er gelekt is, en zegt dat ze zelf de lekker niet is. ‘Maar er is binnen de cmr ook geen afspraak over welke informatie intern blijft en welke niet. En ik vind dat de cmr over het juridisch advies transparanter had moeten zijn. Wat hebben we te verbergen? Ik vind het dus niet slecht dat Profielen op de hoogte was.’

Tot slot spreekt Marjolein, net als Kimberley, de hoop uit dat er iets gaat veranderen. ‘En dat medezeggenschap, dus het samen zeggenschap hebben, zijn betekenis terugkrijgt.’

Olmo Linthorst en Jos van Nierop