‘Als ik daar alleen sta, heeft het geen nut’, sloot Jessin zijn video af. Het is zaterdag 24 november 11:48 uur en Jessin staat – met zes van de 23 HR-truien die de hogeschool beschikbaar heeft gesteld – te wachten op Rotterdam Centraal. ‘Meer kreeg ik er niet mee in mijn rugzak’, vertelt hij. ‘En ik denk eigenlijk ook dat ik er niet meer nodig zal hebben.’

De video is zo’n vijfhonderd keer bekeken. ‘Maar dat zegt niks. Mensen moeten de situatie belangrijk genoeg vinden én optimistisch genoeg zijn om te geloven dat ze echt een verschil kunnen maken’, zegt Jessin.

De protestmars wordt georganiseerd door de Landelijke Studentenvakbond (LSVb), ROOD (de jongerentak van de SP) en de scholieren van het LAKS. Aanleiding is het uitblijven van de beloofde investeringen in het hoger onderwijs en het verhogen van de rente op de studielening. Jessin: ‘Hierdoor wordt de gemiddelde studieschuld van 26.000 met nog zo’n 5.000 euro verhoogd.’

12.10 uur

‘Ik denk dat we straks met zijn tweetjes in de trein naar Den Haag zitten’, zegt Jessin.

12.18 uur

Hij krijgt gelijk. ‘Waarom organiseren ze dit soort dingen dan ook in de winter’, grapt hij. Spijt dat ie is gegaan, heeft hij niet. ‘Vandaag is geslaagd als we daar straks met een grote groep staan, HR-studenten of niet, en dat we het gevoel hebben dat het nut heeft gehad.’

12.45 uur

Als we de hoek naar de Korte Voorhout omslaan, zien we een grote groep uitgelaten studenten met wapperende spandoeken, licht gespannen ordebewakers en politie te paard. Hier staat duidelijk iets te gebeuren. Op de achtergrond speelt een dj de laatste hits. We krijgen een protestbord aangereikt en een sticker met onze studieschuld opgeplakt. ‘Naar het podium alsjeblieft’, verzoekt men ons.

12.55 uur

Timon van Engen van Jongeren Organisatie Beroepsonderwijs (JOB) opent de middag. ‘Hebben we er een beetje zin in?’ roept hij. De menigte – ongeveer 300 man – juicht. ‘Wij zijn de eerste generatie die het minder heeft dan onze ouders’, gaat Van Engen verder. ‘Maar dat geeft niks, aldus politiek Den Haag. Als presentje krijgen we een renteverhoging bovenop het huidige schuldenstelsel.’ Er klinkt boegeroep.

13:05 uur

Wanneer de brassband zijn eerste trommelslagen laat horen, kan de protestmars eindelijk beginnen. Het is een indrukwekkende en lawaaiige optocht. Leuzen als ‘Onderwijs is een recht, geen privilege’, ‘Kabinet, asociaal, schulden die zijn niet normaal’ en ‘Waar is mijn stufi heen, waar is mijn stufi heen?’ wisselen elkaar af. De trommels en ons geschreeuw klinken hard door de straten van Den Haag. Aan de zijlijn staan groepjes mensen te filmen. ‘Dit heeft wel impact, hoor’, zegt Jessin terwijl we ons in de massa voortbewegen.

14:25 uur

Eenmaal terug op de Korte Voorhout is het woord aan Carline van Breugel, voorzitter van de LSVb: ‘Wij blijven schreeuwen, wij blijven strijden. Want het onderwijs is van ons allemaal. Dus ik zeg: onze schuld is…’ De massa reageert met: ‘Jullie schuld!’

De dag wordt afgesloten door Tweede Kamerlid Frank Futselaar van de SP: ‘Jullie zijn flink de sjaak. Dat is onacceptabel en daar gaan we wat aan doen. Dat beloof ik.’ Een enthousiasteling in het publiek roept: ‘Belofte maakt schuld!’ Futselaar: ‘Ik zou het niet beter kunnen zeggen.’ De groep reageert met: ‘Frankie, bedankt. Frankie, Frankie, Frankie, bedankt.’

15.18 uur

In de trein terug naar Rotterdam is het tijd om te reflecteren. ‘Het was een mooie protestmars’, zegt Jessin. ‘Ik kreeg bijna kippenvel op het moment dat de brassband begon te spelen. Het leken wel oorlogsdrums.’ Hij vertelt niet teleurgesteld te zijn in zijn mede-HR-studenten: ‘Het gaat niet om de mensen die er niet zijn, maar om de mensen die er wel zijn. En vandaag waren dat er genoeg.’

Tekst en fotografie: Zoë Cozijnsen