‘Ik woon hier nu twee maanden anti-kraak in een oude school. Samen met zeven huisgenoten. Over de inrichting heb ik niet echt nagedacht. Ik heb het gewoon neergezet en gekeken of het praktisch staat.  Ik heb bewust geen tierelantijntjes. Veel mensen hebben prullaria, maar ze weten niet eens waarvoor. Ze kijken er niet naar of gebruiken het niet. Vroeger had ik behang met tijgers en leeuwen enzo, maar ik ben geen baby meer! Ik kom hier om te slapen en niet om naar beesten te kijken. Die bar wil ik wel pimpen. Inclusief barkrukken zodat ik er met vrienden aan kan chillen.

Dat Perzische kleedje heb ik afgelopen oktober gekregen van een Syrische vriend in Dubai. Hij maakt ze zelf met een houten apparaat. Omdat we vrienden zijn, kreeg ik hem gratis. Het is erg praktisch, zo ben ik ingesteld. Als je uit bed stapt met je blote voetjes, sta je gewoon meteen netjes op een mooi kleedje. Dat is ook wat waard.

Ik heb een aan de muur gemonteerde kruimeldief, ja. Oftewel: ‘project mama’. Zij houdt wel van opruimen en schoonmaken. Van mij hoeft het allemaal niet, maar zij heeft hem heel fanatiek opgehangen. Ik heb er nog nooit kruimels mee opgezogen.

De muren en tl-verlichting vind ik wel heel lelijk. Dat geel doet echt pijn aan mijn ogen. Maar waarom zou je geld uitgeven aan verf, als je niet precies weet wanneer je eruit moet?

Over het algemeen is het wel goed geregeld, hoor. Ik heb internet en op vijf plekken in mijn kamer vloerverwarming. Soms ga ik even op zo’n plek staan op m’n sokken. Ik hou van warme landen en warme gebieden, dus ik stook hier flink. Ik betaal er toch niks voor.’

Saskia Stavenuiter