Is het voor jou belangrijk om je genderidentiteit te definiëren?

‘Het was voor mij persoonlijk wel belangrijk, omdat ik er na jaren van twijfel eindelijk achter ben dat dit het is. Ik zie mezelf daarin en ik herken mezelf erin. Ik had lange tijd geen weet van wat er allemaal mogelijk was, dus het was een opluchting om te merken dat mijn gevoelens niet ‘raar’ waren.’

Hoe kwam je erachter?

‘Via sociale media kwam ik voor het eerst met verschillende genderidentiteiten in aanraking. Ik ontdekte dat er meer is dan enkel man of vrouw. Je hebt ook mensen die ertussenin zitten bijvoorbeeld. Daar kon ik me wel in vinden. Ik voelde me niet vrouw, maar ik dacht me toentertijd ook niet helemaal man te voelen. Maar toen kwam ik in contact met Jim, een transman. Hij vertelde over zijn zoektocht naar zijn gender en ik herkende zo veel in zijn verhaal. Toen ben ik mezelf vragen gaan stellen en op onderzoek uitgegaan, en erachter gekomen dat ik me meer man dan vrouw voel.’

Wat was moeilijk en wat viel juist mee?

‘Het moeilijke was en is nog steeds de genderdysforie (een gevoel van onbehagen bij het geboortegeslacht, red.). Dat nam alleen maar toe, hoe bewuster ik werd. En de reactie van mijn ouders was in eerste instantie ook niet goed.

‘Maar het was vooral een opluchting om eindelijk te weten waarom ik me zo voel. Ik heb nu iets om naartoe te leven. Ik heb laatst mijn intakegesprek gehad bij het VUmc en nu gaat er dus eindelijk wat gebeuren. Na de fysieke en psychologische onderzoeken krijg ik hopelijk groen licht voor hormonen.’

Wat is volgens jou de grootste misvatting die mensen hebben over transgenders?

‘Ik heb het idee dat heel veel mensen überhaupt geen idee hebben dat het bestaat. ‘Doe even normaal’, hoor je vaak. Of: ‘Je groeit er wel overheen.’ Als je dat zelf niet ervaart of als je op een bepaalde manier bent opgevoed, is het ook moeilijk te begrijpen.’

Soms ga ik gewoon naar de mannen-wc. Blouse dicht en gaan. Maar die moed heb ik niet altijd.

Begrijp je mensen die moeite hebben met transgenders?

‘Het is natuurlijk moeilijk om jezelf in een ander te verplaatsen. Mensen zijn van nature gericht op zichzelf, dat is ook logisch. Maar hoor die mensen in ieder geval uit. Want als jij met een probleem zit, wil je er waarschijnlijk ook over kunnen praten. Dus ik zou zeggen: probeer het. En als het even kan: een beetje respectvol. Ik sta er altijd voor open om vragen te beantwoorden. Juist als het vragen zijn van iemand die het raar of fout vindt, want dan geef je iemand de kans om het uit te leggen en jezelf de kans om het te begrijpen.’

Twijfelde je om aan dit interview mee te doen?

‘Nee. Hopelijk kan ik iets bijdragen voor mensen die zelf twijfelen of er niks van snappen.’

Moet de HR de regenboogvlag hijsen op Coming Out Day?

‘Ik zou het wel leuk vinden. Ze hadden als argument dat de HR-vlag voor iedereen is. Dat is natuurlijk ergens een goede gedachte, maar aan de andere kant moet de LGBTQI+ community net dat extraatje hebben, zodat mensen er ook even bij stilstaan en erover gaan nadenken. Het is ook maar een dag, de volgende dag is ie weer weg.

‘Ik vind dat het hijsen van een regenboogwimpel een stap in de goede richting is, al voelt het ergens als een compromis. Maar het is fijn dat er in ieder geval een beetje over nagedacht wordt en dat er tenminste iets aan gedaan wordt.’

Genderneutrale toiletten, doen of niet?

‘Ik denk dat het voor sommige mensen fijn zou zijn als die keuze er is. Er zijn zo veel toiletten in elk gebouw. Al is er maar een wc per verdieping genderneutraal, zou dat al zo veel schelen. Ik zou daar denk ik naartoe gaan, want ik voel me niet meer op mijn gemak op de vrouwen-wc. En omdat ik nog pre-t (nog niet begonnen aan de testosteronkuur, red.) ben, voel ik me ook nog te onzeker om naar de mannen te gaan. Je weet nooit hoe mensen reageren, dat kan best eng zijn. Soms ga ik gewoon naar de mannen-wc. Blouse dicht en gaan. Maar die moed heb ik niet altijd.

‘Daarbij, iedereen doet er vrijwel hetzelfde, neem ik aan. Ik vind dat mensen daar ook wel wat relaxter over kunnen zijn. Als een man ook maar bij een vrouwen-wc naar binnenloopt, breekt er meteen paniek uit. Ik snap wel, want de wc’s zijn al zo lang op deze manier ingedeeld dat mensen daar gewend aan zijn geraakt. Maar het is niet zo dat daar allemaal vrouwen naakt een pillowfight aan het houden zijn, die gaan ook gewoon naar de wc. Je gaat naar binnen, je plast, je wast je handen – hopelijk – en je loopt er weer uit.’

Rory is de vierde in de reeks regenboogstudenten, Sharon (lesbisch), Tessie (aseksueel) en Joris (biseksueel) gingen hem voor.

Zoë Cozijnsen
Illustratie: Demian Janssen